بسم الله الرحمن الرحيم
سلام.خوشا يحالت!و چفدر سکوت سنگيني بوده که تو را تغيير داده...
يکي به من گفت: چرا ناگهان عوض شدي...در جوابش اين اشعار بر ذهنم القاء شد:
ديدم که انسانم و دارم خط پاياني- هم در کمين جان من خفته است ويراني
چون قرص خورشيدم که اندر خاک مي ميرم-يا همچو بحرم, خسته از موج و پريشاني...
نمي دانم چه سکوتي بوده است که تا اين حد تاثيرش بيشتر از سخنان است...
سکوتي که درياي پريشان را در خود غرق کرده ...
آه از اين طوفان سکوت...
خوشا بحالت...سکوتت را ميشنوم...گوشهاي جان من, صداي سنگين سکوتت را از اعماق عدم ميشنوند...
سکوتت مبارک...اي عاشق...اي شکسته...